سرویس فرهنگ و هنر مشرق - هفته گذشته نشریه پلی لیست فهرستی از هیجان انگیزترین فیلمسازان معاصر که مشغول کارند منتشر کرد که در صدر آن فهرست نام پل تامس اندرسون به چشم می‌خورد. اینکه هیجان انگیزترین فیلمساز معاصر را انتخاب کنید کار سختی است. آن هم وقتی نولان و فینچر و وس اندرسون و انگ لی و اسکورسیزی این روزها همه مشغول فیلم ساختن هستند اما از طرف دیگر انتخاب خیلی منطقی به نظر می‌رسد.
این فیلمساز جوان مستقل از روز اولی که شروع به فیلمسازی کرد توانسته همیشه همه مخاطبان جدی سینما را کنجکاو کار بعدی‌اش نگهدارد و هر فیلمی که ساخته برای مخاطبانش یک شگفتی داشته است. این کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه کننده که از اواخر دهه هشتاد کارش را با ساخت فیلم‌های ویدئویی کوتاه شروع کرد تا امروز فقط هشت فیلم بلند سینمایی ساخته است. اولین فیلمش «hard eight» را در سال 1996 ساخت یک درام جنایی که همان موقع قابلیت‌هایش منقدان را حیرت زده کرد. جایزه انجمن منتقدان بوستون را برد و از آن مهم‌تر نقدهای منتقدان بود که فیلمنامه‌اش را همپای کارگردانی‌اش تحسین کردند. سال بعد فیلم متهورانه‌تر و جسورانه‌تر «شب‌های بوگی» را ساخت. با بازی مارک والبرگ و جولین مور فیلم نامزد سه جایزه اسکار شد. دو سال بعد درام «ماگنولیا» را درباره آدم‌هایی ساخت که در جست و جوی عشق و بخشش بودند. این فیلم هم نامزد سه جایزه اسکار شد.
«ماگنولیا» و «شب‌های بوگی» در فهرست خیلی از سینما دوستان جایگاه مهمی دارند. منتقدان این فیلمش را حتی بیشتر از قبلی‌ها دوست داشتند. فضای عجیب و غریب فیلم‌هایش و جسارتش در روایت‌های متفاوت تحسین برانگیز بود. سه سال طول کشید تا اولین فیلمش «punch drunk love» را در قرن بیست و یکم بسازد.
کمدی رمانتیکی که موقعیت دو اثر قبلی را تکرار نکرد ولی کار متفاوتی از اندرسون بود. با بازی درخشانی از آدام سندلر. پنج سال طول کشید تا سراغ «خون به پا خواهد شد» برود با یک دنیل دی لوییس کاملا متفاوت و قصه‌ای که این بار سر راست‌تر از قبل به نظر می‌رسد ولی فضاسازی و کارگردانی اندرسون و خشونت و سبعیتی که در لایه‌های پنهان فیلم وجود داشت آنقدر داوران آکادمی را تحت تأثیر قرار داد تا بالاخره دو اسکار به فیلمش دادند که البته هیچ کدام نصیب اندرسون نشد. یکی به دی لوییس رسید و یکی هم به رابرت السویت مدیر فیلمبرداری فیلم. واقعیت این است که پل تامس اندرسون رادیکال‌تر از آن است که فیلم‌هایش بتواند اسکار بهترین فیلم یا بهترین کارگردانی یا حتی بهترین فیلمنامه را بگیرند.
به فیلم «مرشد»(محصول 2012) نگاه کنید که چه اثر پیچیده‌ای در روایت و جذابی در تصویر است. فیلمی که باز هم نامزد سه جایزه اسکار شد. به گزارش هفت صبح، آخرین فیلمش «فساد ذاتی» به دو سال پیش برمی‌گردد. نامزد دو جایزه اسکار و باز هم تحسین شده توسط منتقدان فیلمی که در آن نباید دنبال قصه و علت و معلول باشید. باید فضایی که اندرسون خلق کرده را حس کنید.
آن حس جادویی که میان کاراکترهای جاری است. بازی‌های فوق العاده یوآکین فونیکس و کاترین واترستون. جزء به جزء رنگ و نور و موسیقی که در فیلم جاری است. این فیلمی است که سنسورهای مغزی و حسی سینما دوستان را فعال می‌کند. مجله پلی لیست انتخاب درجه یکی داشته. دیدن هر فیلمی را پل تامس اندرسون هیجان انگیز است. فیلمسازی که هیچ وقت نمی‌شود پیش بینی‌اش کرد.
